معنی کلمه طبریه در لغت نامه دهخدا
طبریه. [ طَ ب َ ری ی َ ] ( اِخ ) ( قضای... ) قضائی است در جهت شرقی سنجاق عکا از ولایت بیروت ، از طرف شمال به قضای صفد از سمت مغرب به دو قضای ناصره و جنین ، و از جانب جنوب بقضای سلط، و از سوی مشرق به سنجاق شام از ولایت سوریه محدود می شود. و 38 قریه و 6852 تن سکنه دارد که قریب به نصف آن مسلمان و بقیه نصارا و یهودند. قسمتی از اراضی طبریه کوهستانی و بخش دیگر دشت «غوربیلسان » است. دریاچه طبریه و نهر شریعه حدود شرقی این قضارا مفروز میسازد و بعضی انهار وارده به این نهر اراضی قضای مذکور را سیراب میکند. خاکش بسیار حاصلخیز می باشد. و محصولاتش عبارت است از گندم ، جو، ارزن ، کنجد، نخود، عدس ، سیب زمینی زیتون و عسل و غیره ، حیوانات اهلی آن عبارت است از گوسفند، بز، اسب ، خر و شتر.