طال بقا

زد طال بقای تو هر ذره که خورشیدی ای نیر اعظم تو زین طال بقا چونی

ای خدمت تو کردن چون گلبشکر خوردن زین خدمت پوسیده زین طال بقا چونی

آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب دشنام ترا طال بقا بود جواب

خاموش کن و بی‌لب خوش طال بقا می‌زن می‌ترس که چشم بد بر طال بقا کوبد

وگر از لا مکان بنهی بنا را بگوید نوبت طال بقا را

گر باد بر آن زلف پریشان زندت مه طال بقا از بن دندان زندت

گیرم نداشتی سر دل دوستی ما باری زبان طال بقا هم نداشتی