ضعیف النفس

بر اساس روایت لیوی، ابتدا به این فرقه و افراط در آن با یک اخطار رسمی هشدار داده شد. سنای روم دو سناتور را برای تحقیق در مورد این فرقه منصوب کرد. این تحقیق ادعا کرد که تحت پوشش دین، راهبان و پیروان این فرقه قوانین مدنی، اخلاقی و مذهبی را بدون مجازات می‌شکنند. افراد ضعیف النفس را می‌توان به دستور کسانی که مخفیانه این فرقه را در قلب رم کنترل می‌کردند، متقاعد کرد که قتل‌های مذهبی یا سیاسی را انجام دهند. لیوی ادعا می‌کند که این فرقه جذابیت خاصی برای افراد بی سواد و ذهن بی‌ثبات داشت و بیشتر جمعیت شهر حتی برخی از اعضای بالاترین طبقه رم درگیر آن بودند.