صومعه دار

معنی کلمه صومعه دار در لغت نامه دهخدا

صومعه دار. [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ]( نف مرکب ) دارنده صومعه. راهب. رهبان :
تنهاروی ز صومعه داران شهر قدس
گه گه کند بزاویه خاکیان مقام.خاقانی.حافظ بکوی میکده دایم بصدق دل
چون صوفیان صومعه دار از صفا رود.حافظ.نقدها را بود آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پی کاری گیرند.حافظ.

معنی کلمه صومعه دار در فرهنگ عمید

راهب، زاهد: نقدها را بُوَد آیا که عیاری گیرند / تا همه صومعه داران پی کاری گیرند (حافظ: ۳۷۶ ).
* صومعه داران فلک: [قدیمی، مجاز] ملائکه، فرشتگان.

معنی کلمه صومعه دار در فرهنگ فارسی

دارنده صومعه

جملاتی از کاربرد کلمه صومعه دار

حافظ به کوی میکده دایم به صدقِ دل چون صوفیانِ صومعه دار از صفا رود
گر کند چشم تو بر گوشه نشینان نظری مستی و عربده در صومعه دار اندازد