صما

خصمت ار زی‌ کوه بگریزد پی احراق او از درون صخرهٔ صما جهد بیرون شرار

چیست با بی دانشان گفتن سخنهای دقیق تیغ هندی بر فراز صخره صما زدن

شیر، شر و شور درگذاشته، که چه میفرمایی؟ گرگ، با میش، آشنا گشته که چه می گویی؟ شاهین و تذرو منقار نقار در باقی کرده که فرمان چیست؟ اگر موری در جوف صخرۀ صما غمی و همی گفتی، سلیمان، مضمون غم و هم و حرکاتش را بشنیدی و بدانستی.

به وصالت نرسد صخره صما هرگز اگرش خاصیت لعل بدخشان باشد

دل،که آشفته آن زلف پریشان نشود دل نباشد،مگر آن صخره صما باشد

صد ره ار با صخره صما کند امرت خطاب جز «سمعنا و اطعنا» نشنود سمع از صدا

آنکه بر صخره صما شب تار که بود در تگ چه در بن غار

شد آن چنانک همه بانگ نام او شنوی اگر به صخره صما رسد صدای جهان

خاک اگر گرید و نالد چه عجب کاتش را بانگ گریه ز دل صخرهٔ صما شنوند