صدقت

به شعر من که بدو گر کنند نسبت سحر صدقت بانگ بر آید ز کوه وقت صدا

چون کوس دعوت او پر کرد گوش جهان از کوه بانگ صدقت آمد به جای صدا

از خیال سیم و زر چون زر نبود دامن صدقت درید و غم فزود

کنون هم در همان کارم که بودم بدان صدقت پرستارم که بودم

ما قلت فی نسب لو قلت فی حسب‌ لقد صدقت ولکن بئس ما ولدوا

و گفت: شبی بخواب دیدم که دو فرشته از آسمان بیامدند و مرا گفتند صدق چیست گفتم الوفا بالعهود گفتند صدقت و هر دو بر آسمان رفتند.

هر که بانگ نماز شنود مستحبّ است جواب دادن آن هم چنان که مؤذن میگوید وی میگوید، الا در حیعله، که بجواب آن گوید: لا حول و لا قوة الا باللّه، و بجواب تثویب گوید: صدقت و بررت، و بجواب لفظ اقامت گوید: اقامها اللَّه و ادامها ما دامت السّماوات و الارض.

کای خلیل ای جمله خوبان را امام صدهزار احسنت صدقت المنام

جوهر صدقت خفی شد در دروغ هم‌چو طعم روغن اندر طعم دوغ