صدق و صفا

خسرو معمورهٔ صدق و صفا تاجور کشور فقر و فنا

حاجیان کعبه صدق و صفا بسته احرام از بیابان وفا

گواه دوستی ما بود شهنشه ما که شد ز صدق و صفا رهسپار پاکستان

از ره صدق و صفا دوری چند دل قیری رخ کافوری چند

امیدوار چنانم که جام و ساغر تو همیشه از می صدق و صفا بود لبریز

تا وسوسهٔ عشق مهیّا نشود بی صدق و صفا عیش مهنّا نشود

پای کوبان جان خود خواهیم باخت دستی از صدق و صفا خواهیم زد

تو اگر در نگری جز به ریا نیست حیات هر که اندر گرو صدق و صفا بود نبود

گر در صددِ خواجگیِ کون و مکانی با صدق و صفا بندهٔ مردانِ خدا باش

گشته ارشاد از ره صدق و صفا زیر دامان ولایش، اولیا