معنی کلمه صدام حسین در دانشنامه آزاد فارسی
صَدّام حسین
صَدّام حسین
صَدّام حسین
صَدّام حسین
صَدّام حسین
صَدّام حسین
صَدّام حسین
صَدّام حسین
رئیــس جمهــور عــراق (۱۹۷۹ـ۲۰۰۳). از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ رهبری جنگ عراق علیه ایران را که خود آغازگر آن بود و طی آن جنایت های بسیار مرتکب شد، برعهده داشت و شورشیان استقلال طلب کُرد در شمال عراق را به سختی سرکوب کرد. در ۱۹۹۰، کویت را به خاک عراق منضم کرد ولی در فوریۀ ۱۹۹۱ نیروهای ائتلافی با رهبری ایالات متحده امریکا سربازان عراقی را از خاک کویت بیرون راندند. شکست عراق در جنگ خلیج فارس به بروز ناآرامی هایی منجر شد و کردهای شمال و نیز شیعیان جنوب آن کشور سر به شورش برداشتند. سرکوب بی رحمانۀ این دو گروه سبب شد که اتهام نسل کشی بر ضد وی مطرح شود. صدام در جوانی به حزب سوسیالیست بعث عرب پیوست و پس از مدت کوتاهی درگیر فعالیت های انقلابی شد. در ۱۹۵۹، به مرگ محکوم و به مصر پناهنده شد ولی کودتای ۱۹۶۳ بازگشت او را به کشور ممکن کرد، اگر چه سال بعد به اتهام دسیسه چینی برای براندازی همان رژیمی که خود به روی کار آمدنش کمک کرده بود به زندان افتاد. پس از آزادی، در انقلاب ۱۹۶۸ نقش مهمی بر عهده داشت؛ دولت غیرنظامی را از کار برکنار کرد و یک شورای فرماندهی انقلابی روی کار آورد. صدام با از میان برداشتن تدریجی مخالفان واقعی یا خیالی خویش در ۱۹۷۹ به ریاست جمهوری رسید. در ۲۶ شهریور ۱۳۵۹ش رسماً قرارداد مرزی ۱۹۷۵ معروف به قرارداد الجزایر را که بین دو کشور ایران و عراق به امضا رسیده بود، یک جانبه لغو کرد و در ۳۱ شهریور همان سال هجوم سراسری خود به خاک جمهوری اسلامی ایران را که درگیر مسائل مربوط به سال های اول انقلاب خود بود، آغاز کرد. در این جنگ که هشت سال به طول انجامید، صدام از کمک های مالی و نظامی و سیاسی گستردۀ برخی کشورهای غربی و نیز حمایت های جهانی به ویژه کشورهای غربی که از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ناخشنود بودند، بهره مند بود و از سلاح های شیمیایی و کشتار جمعی در سطحی بسیار وسیع استفاده کرد. مع الوصف، نهایتاً در برابر رشادت جوانان و نیروهای مسلح ایران کاری از پیش نبرد و طرفی از این جنگ طولانی نبست (← جنگ ایران و عراق). پس از ماجرای ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، دولت امریکا صدام را به دست داشتن در تجهیز گروه های تروریستی محکوم کرد. هرچند در نوامبر ۲۰۰۲ صدام به بازرسان سازمان ملل برای جست وجوی سلاح های کشتار جمعی اجازۀ ورود به خاک عراق را داد، عدم همکاری کامل او در انجام تحقیقات بهانۀ مناسبی برای امریکا و انگلیس جهت حمله به عراق فراهم کرد. در ۱۷ مارس ۲۰۰۳ رئیس جمهور وقت امریکا، جورج بوش، به صدام دستور داد از قدرت کنار رفته و ظرف ۴۸ ساعت عراق را ترک کند. صدام قدرت را ترک نکرد و مردم عراق را به مقاومت فراخواند. نظامیان امریکا و متحدانش در ۲۰ مارس به عراق حمله کردند. اما حتی با تسخیر کامل بغداد در ۹ آوریل، مهاجمان از جایگاه صدام با خبر نشدند. پسران صدام، عدی و قصی، در ۲۳ جولای در موصل کشته شدند ولی همچنان خبری از صدام نبود تا این که در ۱۳ دسامبر ۲۰۰۳ او را در مخفی گاه کوچکی در زیر زمین در نزدیکی زادگاهش تکریت، پیدا کردند. صدام به جرم قتل عام منطقۀ شیعه نشین دوجیل در ۱۹۸۲، به اعدام با چوبۀ دار محکوم و به دار آویخته شد.