صبح نخست

یافت درستی که من توبه نخواهم شکست کرد چو صبح نخست روی نهان در نقاب

اگر فروغ جمالت رسد به صبح نخست فراغتی بود آفاق را ز صبح دوم

باد چو صبح نخست خصم تو اندک بقا باد چو مهر سپهر امر تو گیتی گذار

حالت من گشته چون صبح نخست بی ثبات و خود نما ونادرست

ز رایش ار نظری یابد آفتاب بصدق که خواند یارد صبح نخست را کاذب؟