صاحی.( ع ص ) صاح. ج ، صاحون ، صُحاة. ( مهذب الاسماء ). هوشیار. به خود بازآمده پس از مستی. مقابل سکران. || یوم صاح ؛ روز گشاده و بی ابر. ( منتهی الارب ).
معنی کلمه صاحی در فرهنگ فارسی
نعت فاعلی صاحون و صحاه
جملاتی از کاربرد کلمه صاحی
آن کس که صریح با صراحی نبود در مذهب اهل عشق صاحی نبود
صحن او شرع و عقل او صاحی خوانده محیی اعظمش ماحی
چو جان مست شد تن چه صاحی چه سکران چو تن خاک شد دل چه فاسق چه نائب