شوقی افندی

معنی کلمه شوقی افندی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شوقی افندی ملقب به شوقی ربانی (۱۳۱۴ـ۱۳۷۷/ ۱۳۳۶ ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنابه وصیت وی، در رساله ای موسوم به الواح وصایا به جانشینی وی منصوب شده بود.
جانشینی شوقی افندی نیز، مانند موارد قبل، سبب مشاجرات و انشعابات دیگری در میان بهائیان شد. در واقع، عبدالبها نسبت به آنچه پدرش تعیین کرده بود، تجدید نظر کرد و برادرش، محمد علی افندی، را که باید بعد از او به رهبری بهائیان می رسید کنار گذاشت و سلسله ولایت امرالله را تأسیس نمود که نخستین آن ها شوقی بود و پس از آن باید در نسل ذکور وی ادامه می یافت.
شوقی به یاری مادرش به ریاست رسید، ولی گروهی او را نپذیرفتند؛ برخی از آنان آیین بهائی را رها کردند که از آن جمله اند: عبدالحسین آیتی، فضل الله صبحی مهتدی و حسن نیکو بروجردی؛ و برخی دیگر نسبت به اعتبار وصیت نامه تردید کردند. شوقی، به رسم معهود اسلاف خود، به بدگویی و ناسزا به مخالفان پرداخت و آنان کتاب هایی در پاسخ او و مشتمل بر گزارش دوران وابستگی شان به آیین بهائی و مشاهدات خود نگاشتند ـ چون کشف الحیلِ عبدالحسین آیتی، خاطرات صبحی و فلسفه نیکو.
شوقی، برخلاف نیای خود، تحصیلات رسمی داشت و در دانشگاه امریکایی بیروت و سپس در آکسفورد تحصیل کرده بود. تحصیلات او در این شهر، به سبب درگذشت عبدالبهاء، ناتمام ماند.
نقش شوقی درسرنوشت بهائیت
نقش اساسی او در تاریخ بهائی، توسعه تشکیلات اداری و جهانی این آیین بود و این فرایند، به ویژه در دهه شصت میلادی، در اروپا و امریکا سرعت بیشتری گرفت و ساختمان معبد های قاره ای بهائی موسوم به مشرق الاذکار به اتمام رسید. تشکیلات بهائی، که شوقی افندی به آن «نظم اداری امرالله» نام داد، زیرنظر مرکز اداری و روحانی بهائیان واقع در شهر حیفا که به «بیت العدل اعظم الهی» موسوم است اداره می گردد.
در زمان حیات شوقی افندی، حکومت اسرائیل در فلسطین اشغالی تأسیس شد. تأسیس این حکومت با مخالفت همه کشور های اسلامی روبرو شد، و به ویژه رفتار صهیونیست ها با مسلمانان عواطف و احساسات عموم مسلمانان را جریحه دار کرد؛ اما شوقی، علاوه بر مکتوباتِ حاکی از موافقت او و بهائیان با تأسیس دولت اسرائیل، بعد از استقرار این دولت، با رئیس جمهور اسرائیل دیدار کرد و «مراتب دوستی بهائیان را نسبت به کشور اسرائیل بیان و آمال و ادعیه آنان را برای ترقی و سعادت اسرائیل» اظهار داشت .
او همچنین در پیام تبریک نوروز ۱۳۲۹، خطاب به بهائیان اعلام کرد که «مصداق وعده الهی به ابناء خلیل و ورّاث کلیم، ظاهر و باهر و دولت اسرائیل در ارض اقدس مستقر» شده است. در همین پیام، به پیوند استوار دولت اسرائیل با مرکز بین المللی جامعه بهائی اشاره شده است.
موارد متعدد دیگر از ارتباط رهبران بهائی با حکومت اسرائیل، و تلاش های آنان برای به رسمیت شناخته شدن آیین بهائی از سوی این حکومت، در مجلات اخبار امری بهائیان و توقیعات مبارکه شوقی افندی گزارش شده است.
تألیفات و آثار شوقی
شوقی چند کتاب به فارسی و انگلیسی نوشت؛
قرن بدیع، اصل این کتاب به انگلیسی است و در چهار جلد نوشته شده و مشتمل است بر تاریخ باب و بهاء تا صدمین سال اعلان ادعای باب ؛
توقیعات مبارکه، مجموعه دستخط های شوقی به مناسبت های گوناگون است در شش جلد، به فارسی؛
دورِ بهائی، این کتاب به انگلیسی نوشته شده و مروری است بر تاریخ بهائیت و پیش بینی آینده آن طبق نظر عبدالبهاء؛
و ترجمه کتاب تاریخ نبیل زرندی به انگلیسی.
بیت العدل بهائی
...

جملاتی از کاربرد کلمه شوقی افندی

مبنای احکام بهائی آثار مکتوب و رسمی بهاءالله مانند کتاب اقدس و ضمائم آن به همراه تبیینات و توضیحات عبدالبهاء و شوقی افندی و قوانین وضع شده توسط بیت العدل اعظم است. حکایت‌های شخصی و روایت‌های شفاهی از زندگی بهاءالله یا دیگر بزرگان این آئین، نمی‌توانند به هیچ وجه مبنایی برای تعیین احکام باشند.
از آنجایی‌که برخی از ایام تعطیل و مخصوص تقویم بهایی بر اساس تقویم قمری تعیین گردیده بود، به ویژه روز تولد باب و بهاءالله که در روز اول و دوم ماه محرم قرار داشت. بیت العدل در نامه مورخه ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۴ (میلادی)، توضیحی دربارهٔ استفاده بهائیان از تقویم و تعطیلات بهایی اعلام کرد. بیت العدل تاریخ بعضی روزهای تاریخی بهائی مانند تولد بهاءالله و باب را در تقویم جدید تغییر داد و از بهائیان خواست که از سال ۱۳۹۴ معادل سال ۱۷۲ بهائی به تقویم جدید عمل کنند (پیام بیت العدل، مورخه ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۴). شوقی افندی در نوشته‌ای به این عدم تطابق روزها اشاره کرده و از شمسی شدن تمام روزها در آینده خبر داده بود ولی جزئیات آن را مطرح نکرد.
چهار نامه از کل این نامه‌ها خطاب به بهائیان آمریکای شمالی و ده نامهٔ دیگر خطاب به بخش‌های خاص از جامعهٔ بهائی آمریکای شمالی است. در این نامه‌ها عبدالبهاء وظیفهٔ انتشار دیانت بهائی به اکثر دیگر نقاط عالم را به بهائیان آمریکای شمالی سپرد. این نامه‌ها حاوی توضیحاتی دربارهٔ نحوهٔ گسترش آئین بهائی در نقاط مختلف جهان بود و شالودهٔ گسترش جهانی این آئین در دوران رهبری شوقی افندی را فراهم کرد.
عبدالبهاء در مورد وظیفه حفظ وحدت جامعه بهائی در الواح وصایا از بهائیان و ایادیان امرالله می‌خواهد که با پیروی از ولی امرالله که برای اداره و هدایت جامعه بهائی منصوب شده و بعد از عبدالبهاء مرجع آیین بهائی است، وحدت جامعه را حفظ نمایند و از تفرقه و اختلاف جلوگیری کنند. در همین راستا ایادیان امرالله همواره تلاش در جهت حفظ یکپارچگی و انسجام جامعه بهائی داشتند و از هرگونه تفرقه و اختلاف درون این جامعه جلوگیری می‌کردند. با راهنمایی شوقی افندی چند سال بعد از تأسیس «هیئت‌های معاونت» برای انتشار آیین بهائی «هیئت‌های معاونت» برای حفظ وحدت جامعه نیز تشکیل شد که ایادیان امرالله را در راستای ایفای این وظیفه یاری می‌نمودند.
عبدالبهاء در الواح وصایا که وصیت‌نامهٔ او است، به تشریح شیوهٔ انتصاب و وظایف هیئت ایادیان امرالله پرداخت. طبق این سند ایادی امرالله باید توسط جانشین عبدالبهاء یعنی شوقی افندی منصوب شوند. در این سند همچنین عبدالبهاء وظایف این افراد را در قالب دو وظیفهَٖٔ عمدهٔ محافظت جامعهٔ بهائی از اختلاف و تفرقه و انتشار تعالیم این آیین مشخص نمود که مواردی چون ترغیب به یادگیری و آموزش، تشویق و رهبری اخلاقی را نیز شامل می‌شد.
کتاب‌ها و نامه‌های بسیاری توسط بهاءالله، عبدالبهاء و شوقی افندی نوشته شده است که همگی جزو آثار بهائی دسته‌بندی می‌شوند. در آئین بهائی آثار باب و بهاءالله به عنوان وحی یا کلام الهی، متون و سخنرانی‌های عبدالبهاء و آثار شوقی افندی به عنوان تفسیر و تبیین رسمی و آثار بیت العدل اعظم به عنوان تشریع و توضیحات رسمی در نظر گرفته می‌شود.
شوقی افندی وظیفهٔ همکاری و مشاوره با محافل ملی بهائی را برای ایادیان در دو زمینهٔ محافظت جامعه از تفرقه و اختلاف و انتشار آیین بهائی تعیین نمود. محافل ملی هیئت‌های نه نفره‌ای هستند که با رأی بهائیان انتخاب می‌شوند و امور جامعهٔ بهائی را در سطح ملی مدیریت می‌کنند. برای تحقق این همکاری شوقی افندی از ایادیان امرالله خواست که در قاره‌های مختلف دستیارانی برای خود با عنوان «هیئت معاونت» انتخاب کنند. ایادیان دو هیئت تأسیس کردند. اولین گروه برای انتشار آموزه‌های آیین بهائی در سال ۱۳۳۲ شمسی شکل گرفت و گروه دوم سه سال بعد برای حفظ وحدت این آیین در سال ۱۳۳۶ شمسی تأسیس شد.
بهاءالله بیان می‌کند که نوع بشر یکی است و انسان‌ها همانند میوه‌های یک درخت و برگ‌های یک شاخه با هم برابر هستند. در منابع بهائی این که انسان‌ها همه اعضای یک خانوادهٔ بشری هستند به عنوان یک اصل اساسی معرفی شده است و شوقی افندی اصل یگانگی نوع انسان را محور و جوهر اساسی تمامی تعالیم بهائی می‌داند.
حواریون بهاءالله، عنوانی است که شوقی افندی به نوزده تن از اولین افرادی که در گسترش آموزه‌های بهاءالله و ترویج دین بهائی با فداکاری و وفاداری بسیار کوشیدند، داده است. ا این عنوان نشانهٔ ارجی است که بر خدمات ارزندهٔ بهائیان ایرانی در راه این آیین نهاده شده است.
بیت العدل اعظم از زمان تأسیس، شیوهٔ شوقی افندی را برای رشد و توسعهٔ آئین بهائی از طریق پیاده‌سازی برنامه‌های جهانی ادامه داده‌است.