شهوار

چون صدف جای بدریای معانی سازم دامن و جیب پر از گوهر شهوار کنم

پیش ما، چون ابر نیسان، هر که لب وا می کند چون صدف پر گوهر شهوار می سازیم ما

شاید که به تحصیل تو ای گوهر شهوار شاهان جهان همت شاهانه ببندند

از سینه پاکان مطلب جز سخن عشق از جیب صدف گوهر شهوار برآید

نسیمی گرچه اشعارت به گوش دلبران هر یک دُرّ شهوار می‌آید ولی بی‌زر نمی‌گیرد

به پیکان خسته دل چون در شهوار ز درش لعل رمان زاده بسیار

شد آب تلخ گوهر شهوار در صدف از خود تو هم سفر کن، شاید گهر شوی

دست تو نگردد صدف گوهر شهوار تا سر ننهی در سر موج خطری چند

چون لولوی شهوار نباشد جو اگر چند جو را بگزیند خر به لولوی شهوار

صائب مگشا لب که به بازار خموشان در جیب صدف گوهر شهوار فروشند