شمس و قمر

از لب یار شکر را چه خبر وز رخش شمس و قمر را چه خبر

غیرت کن و ز آه برافروز شمع خویش دریوزه فروغ ز شمس و قمر مکن

ساخت از شمس و قمر آینه طلعت خویش آفرین بر هنر و زیرکی و هوشش باد

ای نور هر عقل و بصر روشنتر از شمس و قمر ترجیع سوم را نگر نیکو برو افگن نظر

شمس و قمر کجا بود همچو رخ منیر او خوش‌تر از این خور، ای ملک شمس و قمر چه می‌کنم

شمس دین اختر اعظم به سعادت خواهیم نوبت سلطنت شمس و قمر تازه کنیم

به رخ، آرایش شمس و قمر کن شب تاربک هجران را سحرکن

قصر اقبال تو جاییست که از رفعت و قدر لمعه ی شمس و قمر پرتو نور غرفست

سماء و ارض و ملائک نجوم و شمس و قمر سباع و وحش و بهائم طیور و جن و بشر

به گه بزم همچو شمس و قمر به گه رزم شیر شرزهٔ نر