شفق سرخ

نمود خون عدو برکشیده خنجر او به گونه شفق سرخ بر سپهر کبود

چرا روی شفق سرخ است هر شام به خونابه جگر از شیوه تو

خاک را هر شبی از خون جگر چون شفق سرخ گریبان چکنم؟

تا خجلتم بسان شفق سرخ روی ساخت شکرم چو آفتاب زبان صد هزار کرد

نمود خون عدو بر کشیده خنجر او به گونه شفق سرخ بر سپهر کبود

ابرهٔ آفتاب اگر زرد است چون شفق سرخ دارد آستر او

پس باغات، شفق سرخ هوایی دیدم شفق و سبزه، عجب دور نمایی دیدم

به شام از رگ جان مردم بریدن ز خون شفق سرخ دامان نماید

کنم به خون شفق سرخ روی زرین را شبی که صبح ز من پیشتر سفید شود