شب یار

به تنهایی همه شب یار بودم که بختم خفته، من بیدار بودم

شبی وقت گل بودم اندر چمن می و شمع بودند شب یار من

در مراتب ز جمله بگذشتند روز و شب یار همدگر گشتند

ای دریغا که شب آمد همه گشتیم جدا خنک آن را که به شب یار و رفیقست خدا

ای تو در هر روز و هر شب یار من ای ز توآسان همه دشوار من