شب خوان

روز و شب خوان نکوخواه تو باشد خرمی سال و مه بر خون بدخواه توگردد آسیا

وز پی زایران به روز و به شب خوان نهادست و دست بگشاده

نیم شب خوان کشد به خانه و بس که نه پشه ست آن زمان نه مگس

بس که نالید از رخت خون شد دلم در طره ات از غم گل بین چه با خود، مرغ شب خوان کرده است

مرغ شب خوان قاری و آفاق رخ شسته بقیر و اوفتاده قیروان تا قیروان در بحر قار

مرغ شب خوان که دم از پرده ی عشّاق زند گو نوا از من شب خیز بیاموز امشب