شاه باش

جاودان شاه باش و کام روا دوستان شاد و دشمنان مضطر

رو به شهر خویش آنجا شاه باش صاحب تاج و نگین و گاه باش

دیر باش و دیر زی وکام جوی وکام یاب شاه باش و شاد زی و مملکت گیر و بدار

دلشاد باش و کامروا باش و شاه باش با چشم همچو نرگس و با زلف عنبری

در چنین صد جشن فرخ شادباش و شاه باش کایزد از بهر تو این شاهی و شادی آفرید

شادی و شاهی تو داری شاد باش و شاه باش جامۀ شادی تو پوش و نامۀ شادی تو خوان

بکورش بگفتد تو شاه باش باین جمع ما در خورگاه باش

آن زمان خواه شاه باش و خواه فقیر از همه عالم تو باشی بی‌نظیر

جاوید شاد باش و خداوند و شاه باش عالم همی ‌گذار و ز عالم مکن ‌گذر

شاد باش و به دل نیک همه نیکی یاب شاه باش و زخداوندهمه نیکی بین