معنی کلمه شافعه در لغت نامه دهخدا ( شافعة ) شافعة. [ ف ِ ع َ ] ( ع ص ) عین شافعة؛ چشم که یک را دو بیند. ( منتهی الارب ). عین شافعة؛ ای تنظر؛ نظرین ای تری الشخص شخصین. ( اقرب الموارد ). دوبین. احول. کاژ.
جملاتی از کاربرد کلمه شافعه آن شافعه کان رایحه کز خلد مخلد جویند نیابند جز از خاک در او گر او نبود شافعه روز قیامت پس خامه تقدیر به جرم که کشد خط