سمل

با دوازده ضربت کرد از قفا به سمل دود آه (صامت) کرد عرش و فرش ظلمانی

زد شعله به جان دشمن و دوست فریاد و فغان به سمل ما

از هجوم ابتلا ای نوح طوفان بلا غوطه ور چون ماهی به سمل بگردابی هنوز

همچو به سمل بر سر دست پدر زد به خون خویش اصغر بال و پر

بعد از آن هم که کنی به سملم از تاب حسد ترسم از رشک بگویند که این به سمل کیست