سست رای

نی دعایی کاید از هر سست رای مختصر بر عز و جاه این سرای

تیز شد کای سخت روی سست رای تند شد کای دیو خوی ژاژ خای

نه بس داوری باشد آن سست رای که سختی رساند به خلق خدای

خدا گواه است نیروی سواری و بازوی راه سپاری ندارم، اگر دانسته و توانسته خویشتن را از دیدار تو و مهمانی مرشد و چهره بوس هادی و محمود بی بهره و بخش دارم، مردی سخت روی و سست رای خواهم بود، و کم مغزی ژاژ گفت و مفت لای. این نگارش را بی اندازه زیبا و شیوا پرداخته ای و پاره پرندی چینی را به یک ترکستان مشک سره و عنبر سارا انباشته ای، جز فرهنگ چین گفت تازی ندارد، دم شیر است و دم شمشیر، با وی جای دستبازی نیست. باز برنگار و گذارنده را سپار که دیده و دل را باد یمن است و بوی پیراهن.

چون ایر گشته ای ای بحق بنده سست رای ایر سحاب اگر چه شود می بپای دیر

تو کوته‌نظر بودی و سست رای که مشغول گشتی به جغد از همای

گفتم: ای سست رای تنگ نظر همه کس را، بیک نظر منگر

سختی مکن تو نیز چنان سست رای از آنک کس دیده نیست سهلی از آن صعب تر که اوست

بپاسخ چنین گفت آن سست رای کز امنیت آمد تهی این سرای

چنین گفت قانون که ای سست رای همه آنچه گفتی رساندم بجای