سرنگونسار

زیر بالایی چون سوزن خویش سرنگونسار به..... دربرده

نقلست که یک روز زیر درختی بید فرود آمده بود و خیمه زده و کنیزکی ترک پایش می‌مالید و قدحی شربت بر بالینش نهاده و مریدی پوستینی پوشیده بود و در آفتاب گرم استاده و از گرما استخوان مرید شکسته می‌شد و عرق از وی می‌ریخت تا طاقتش برسید بر خاطرش بگذشت که خدایا او بنده‌ی ای و چنین در عز و ناز و من بنده‌ی ای و چنین مضطر و بیچاره و عاجز شیخ در حال بدانست و گفت: ای جوانمرد این درخت که تو می‌بینی هشتاد ختم قرآن کردم سرنگونسار ازین درخت در آویخته و مریدان را چنین تربیت می‌کرد.

بنگر به درختِ سرنگونسار که چیست یعنی همه شاخِ صنعِّ او باید دید

ستمکاره را زنده بر دار کن دو پایش ز بر سرنگونسار کن

بدان را بهَر جای سالار کرد خردمند را سرنگونسار کرد

فتاده زنگی شب سرنگونسار ستاره دامنش راکرده مسمار

بپای انداز خود را سرنگونسار مگر از خاک برگیرد ترا یار