سر به هوا

معنی کلمه سر به هوا در فرهنگ عمید

۱. بازیگوش.
۲. آن که در پی هواوهوس خود باشد.

جملاتی از کاربرد کلمه سر به هوا

۶. کارگردان نمایش خروس سر به هوا نویسنده اعظم السادات محمدی (سال ۱۳۹۴، سال ۱۳۹۵ و ۱۴۰۰)
چون شمع هوس سر به هوا چند فرازید گاهی زتکلف ته پا نیز ببینید
گو شاخ امل سر به هوا تاخته باشد چون ریشه به هر جهد همان در ته خاکم
چون شرر سر به هوا دل ز هوس می گردد شعله سرکش ز هواداری خس می گردد
آسایش تن غافلم از یاد خدا کرد همواری این راه مرا سر به هوا کرد
او چو من سر به هوا بود؟ نبود او چو من بی سر و پا گشت؟ نگشت
آسوده بود سرو ز بی طاقتی آب این سر به هوا را ز ته پا خبری نیست
چو شمع سر به هوا تا کجا دماغ فضولی بلندیی ‌که به پستی‌ کشد ز سر فکنیمش
۴. بازیگر نمایش روباه سر به هوا کارگردان مژگان عوض پور (سال ۱۳۸۲)
اگرچه سر به هوا اوفتاده آن خم زلف خبر ز پیچش عشاق موبمو دارد
چون به شمار کس نیم، سر به هوا برآورم تا نکنندم از جهان، هیچ شمار ای پسر
کس چو مجنون به ره عشق، رفیق عاشق سر به هوا گشت؟ نگشت