ستیزنده. [ س ِزَ دَ / دِ ] ( نف ) آنکه خصومت و لجاجت کند. ( آنندراج ). لجوج. ژکاره. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) : هجیر ستیزنده بد گمان که میداشت راز سپهبد نهان.فردوسی.تهمتن برخش ستیزنده گفت که با کس مکوش و مشو نیز جفت.فردوسی.بهر چه ش ْ رسد سازگاری کند فلک بر ستیزنده خواری کند.نظامی.بهمت برآر از ستیزنده شور که بازوی همت به از دست زور.سعدی ( بوستان ).
معنی کلمه ستیزنده در فرهنگ عمید
۱. کسی که ستیزه کند، جنگجو. ۲. لجوج. ۳. ناسازگار.
معنی کلمه ستیزنده در فرهنگ فارسی
( اسم ) آنکه ستیزه کند . آنکه خصومت و لجاجت کند لجوج
جملاتی از کاربرد کلمه ستیزنده
مزن با درفش ستیزنده مشت بخود برمکن روزگارت درشت
ز سینه گذر کرد و سوی جگر ستیزنده گرگ اندر آمد به سر
ولیکن من از او گریزنده ام ابا نفس بدخو ستیزنده ام
پیاده درآویخت با پهلوان ستیزنده هندی تیره روان
با ستیزنده کم ستیزی تو خون دشمن به پینه ریزی تو
به یزدان که چون برگرایم عمود برآرم ز کوه ستیزنده دود
رخصت نداد خصم ستیزنده از غرور تا نعش چاک‌چاک تو در خاک بسپریم
چه ارجاسپ دید آن ستیزنده ابر گریزان چه روبه شد از پیش ببر
نشاند ازبر کوهه زنده پیل دور و بد نهنگ ستیزنده پیل