ستغفار

کنون زانکه کردی و خوردی، به توبه همی کن ستغفار و می‌خور پشیمان

گناهی‌ست کان را ستغفار نه زمین تشنه و آدمی گرسنه

ترشح کرمت گرد آز بزداید چنان‌که آب ستغفار لوث عصیان را

به نان کسان دوختن چشم آز گناهی است کان را ستغفار نیست

امید چنانست به ایزد که ببخشد ایزد به ستغفار گناهان گنهکار

گفت گنه کار تو هم چون ز توست بایست کنون خود به ستغفار خویش

اینک به ستغفار مدح دارم از فضل عمیمت امید غفران

نمودم زین خطا گفتن ستغفار شدم مؤمن نمودم قطع زنار