سالیک

امرای انتخابگر قانوناً ملزم به تقسیم ناپذیر بودن بودند: آنان می‌توانستند به قلمروی خود بیفزایند، اما نمی‌توانستند قلمرو را به دولت‌های بیگانه واگذار یا بین چندین وارث تقسیم کنند. وراثت و جانشینی آن بر اساس بزرگ‌ترین فرزند پسر بود. از آنجایی که این خلاف قانون سالیک بود که در آن زمان برای خانواده دوک اعتبار داشت، این تغییر نیاز به تأیید امپراتوری داشت که امپراتور لئوپولد اول در سال ۱۶۹۲ اعطا کرد.