ساق عرش

آن علی مرتضی امام معظم طاق‌ کرم ساق عرش ساقی‌ کوثر

تا نهادی در شب معراج پا بر ساق عرش شد ز یمن مقدمت نعلین تو کرسی نشین

عجب بحری که چون در جنبش آرد باد اجلالش کند خلخال ساق عرش موج شوکت و شان را

رساند گوی سخن تا به ساق عرش مجید ز پای بوسی خورشید آسمان آثار

رایت همت ز ساق عرش برباید فراشت تا توان افلاک زیر سایهٔ پر داشتن

ور ساق من چو چنگ ببندد بده رسن هم سر به ساق عرش معلا برآورم

می شود خلخال ساق عرش از هر حلقه ای نارسایی نیست در زلف دلارای سخن

هرگز چنین سری را تیغ اجل نبرد کاین سر ز سربلندی بر ساق عرش ساید

غافل مشو ز رتبه شوق بلند ما از ساق عرش (حلقه) رباید کمند ما

زهی برقبّه افلاک جایت زهی بر فرق ساق عرش پایت