ساز و سوز

همیشه تا بگه شیون و بموسم سور ز ساز و سوز درآید بکوهسار آواز

تا وقت سور و شیون از آواز ساز و سوز دلرا رسد نوازش و جانرا بود گداز

بدین سان گرفتار با ساز و سوز چو پروانه گردیده‌ام دل فروز

دراز افکنی ساز و سوز نیاز دلت نگسلد رای مهر از نماز

در عاشقی گزیر نباشد ز ساز و سوز اِسْتادِه‌ام چو شمع، مَتَرسان ز آتشم

بیا گر مرد ساز و سوز عشقی ناله‌ای بشنو که آتش می‌زند در خشک و تر، طرز نشید ما