زبرج

ای شاخ امید وصل عاشق ببرآ ای ماه زبرج بیوفایی بدرآ

تو آفتاب درخشنده‌ای زبرج شرف نصیب اختر بدخواه توست برج و بال

طوفان آتشی تو عالم بسوخت حسنت یا آفتاب محشر طالع زبرج زین است

زشاخ درختان چنان می درخشد که پروین زبرج دو پیکر شکوفه

که چون مه برون شد زبرج سرای بهین دخت پیغمبر پاکرای

گلست گویی طالع شده زبرج حمل ستاره یی که زمین راچو آسمان خوش کرد

گوهر اندر درج تابانست یا اختر زبرج نور رخسارش که از گهواره لامع می شود