زبونان

دلیران را به‌کردار زبونان خسته جان و تن امیران را به کردار اسیران کرده خوار و دون

وزان پس حال من دیدی که چون گشت همان بختم زبونان را زبون گشت

تو زو بیش در لشگر آراستن خراج از زبونان توان خواستن

گرفتن ره دشمن اندر گریز مفرمای و خون زبونان مریز

افسر ملک از سر دونان بکش دامن دولت ز زبونان بکش

چه باید کرد مشت خون خود را؟ مضطرب حالم سرافرازان نمی خواهند پامال زبونان را

تن خویشتن سغبه دونان کنند ز دشمن تحمل زبونان کنند

به‌خود ننگ را رهنمونی کنم که پیش زبونان زبونی کنم

چو جمعی را بلایی پیش آید ملامت بر زبونان بیش آید

بهر آزار مکش تیغ زبان بر زبونان مگذر تیغ زنان