روباه بازی

مکن روباه بازی شیر مردا خموشی پیشه کن کاین ره عیان است

گر ز سگ طبعی کند با تو به ره گرگ آشتی آن هم از روباه بازی دان که او شیر نر است

دائم از روباه بازی خواب خرگوشم دهد لیک در رخ شیروش در کین دل بگذاردم

سگ آن گله نفس صاحبش بود که از روباه بازی بود خشنود

غلط گفتم ای شه نه شیر است چرخ به روباه بازی دلیرست چرخ

عمر گوید رَضِیَ اللّهُ عنه [اِسْتَقاموا] یعنی که روباه بازی نکند.

چو خشمت بدو ترکتازی کند نیارد که روباه بازی کند

مکن روباه بازی و بیارام که پیه گرگ در مالیدت ایام