راولپندی

اَکوره خَتَّک (به اردو: اکوڑہ خٹک) شهر کوچکی است با حدود ۱۹ هزار نفر جمعیت در جاده پیشاور به راولپندی در استان خیبر پختونخوا پاکستان.

از ایستگاه راه آهن راولپندی قطارها به شهرهای مختلف پاکستان از جمله کراچی، لاهور، کویته، پیشاور، گجرانوالا، سرگودا، گجرات، مولتان، فیصل آباد، بهاوالپور، رحیم یار خان، جنگ، حیدرآباد، نوابشاه، سوکار، جهلوم، هری پورشه، می‌روند. اتوک، لارکانا، کوهات، خانوال، میانوالی، دره غازی خان، باکار، گوجار خان، سیالکوت، نارووال، صهیوال، اوکارا، مندی بهاالدین و ژاکوب آباد را شامل می‌شود. هر قطار به مدت نیم ساعت در ایستگاه راه آهن راولپندی توقف می‌کند.

ایستگاه راولپندی در سال ۱۸۸۱، در طول ساخت راه‌آهن ایالتی پنجاب که در سال ۱۸۷۰ آغاز شد، افتتاح شد. این مسیر برای اولین بار در سال ۱۸۵۷ مورد بررسی قرار گرفت و هدف آن اتصال لاهور با پیشاور از طریق راولپندی بود. سال‌ها بحث‌های سیاسی و نظامی دنبال شد که در زیر «راه‌آهن لاهور و پیشاور» توضیح داده شد. همراه با چندین راه‌آهن دیگر، راه‌آهن ایالتی پنجاب با راه‌آهن اسسیند، پنجاب و دهلی در سال ۱۸۸۶ ادغام شد و راه‌آهن ایالت شمال غربی را تشکیل داد.

ایستگاه راه آهن راولپندی در راولپندی قرار دارد. ایستگاه راه آهن تاریخی در مرکز شهر در جاده ایستگاه در منطقه صددر و نزدیک به بازار تاریخی رجا واقع شده‌است. در کنار ایستگاه راه آهن راولپندی، ایستگاه راه آهن اسلام‌آباد پایتخت پاکستان نیز وجود دارد. و موزه راه آهن گلرا شریف نیز نزدیک ایستگاه است.

ایستگاه راه‌آهن راولپندی متعلق به دوران ویکتوریا نمونه‌ای قابل توجه از معماری هندو ساراسنیک در این منطقه است. این یک قرن پیش به سبک بریتانیایی، با دیوارهای ماسه سنگی زرد و ورودی‌های قوسی ساخته شد. لامپ‌های نفتی دیوارها را زینت می‌دهند و یک ساعت بزرگ قدیمی در نزدیکی سکو و زنگی وجود دارد که نشان دهنده ورود قطار است. ساختمان اصلی ایستگاه راه آهن راولپندی از سه بخش تشکیل شده‌است: بخش بار، بخش مسافر و دفاتر اصلی. ساختمان باشگاه راه آهن و ایستگاه پلیس در مجاورت ساختمان اصلی قرار دارند. این ساختمان دارای سه ورودی مجزا برای مسافران عادی و مسافران بار است. ساعت بزرگ و موتور بخار نصب شده در جلوی ساختمان اصلی از جمله ویژگی‌های بارز ایستگاه است.

پنجاب ایالتی (استانی) از هند بریتانیا بود. بیشتر منطقهٔ پنجاب در سال ۱۸۴۹ توسط کمپانی هند شرقی تصاحب شد و یکی از آخرین مناطق شبه‌قاره هند بود که تحت کنترل انگلیس قرار گرفت. در سال ۱۸۵۸، پنجاب، به همراه بقیهٔ هند بریتانیا، تحت سلطهٔ مستقیم پادشاهی انگلستان قرار گرفتند. این استان شامل پنج تقسیم‌بندی بود؛ دهلی، جلندر، لاهور، مولتان و راولپندی و تعدادی از ایالت‌های محلی بود. در سال ۱۹۴۷، تقسیم هند منجرشد که این استان به بخش‌های پنجاب شرقی و پنجاب غربی، تقسیم شود و تحت سلطهٔ دولت‌های تازه استقلال یافتهٔ هند و پاکستان قرارگیرد.