رزقها

رزقها را رزقها او می‌دهد زانک گندم بی غذایی چون زهد

وَ کَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا الدابة کل حیوان علی الارض مما یعقل و ممّا لا یعقل، لانّها تدبّ علی الارض. این آیت هم در شأن ایشان آمد که هجرت بر ایشان سخت بود و دشخوار از بیم درویشی و می‌گفتند: ما لنا بالمدینة مال، فاین المعاش لنا هناک؟ رب العالمین گفت: کم من دابّة ذات حاجة الی غذاء «لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا» ای ترفع رزقها معها و لا تدّخر شیئا لغد مثل البهائم و الطیر، ای بسا جانورا که او را حاجت است بغذا چنان که شما را حاجت است، و هرگز رزق خویش با خود برندارد، و فردا را ادّخار نکند. و رب العزة او را و شما را بادرار روزی میدهد.

قدر چو دفتر توجیه رزقها شکند محرران فلک را کف تو قانون باد