زباب

من زباب علم عطّار آمدم لاجرم گویای اسرار آمدم

بدان صفت‌که تفاخر به نام مام‌کند کس ار زباب پژوهش نماید از استر

به زاری بگفت ای رسول انام مرا مهربان تر زباب و زمام

و آنچ از خور زباب زر شنوی فصلی از علم کیمیا بیشست

شدند خامش ازیرا که جاهلان بودند ز صدر تا بنعال و زباب تا محراب

در قتل موش کوش که اصلیست در جهان گر زانکه قتل مار زباب شجاعتست

زشست زلفش پنجاه عقدصدگانی زباب دلبری اندر شمار می آمد

هر چه زباب کرم، لطف تو کرد التزام کرد باتمام آن ، خواجه نظامت ضمان

زمام جهان و زباب سپهر بسی کودک آید همه خوب چهر

یکایک از پی او روزگار ساخته بود زباب حسن هرانچش بکار می آمد