رودزن

وآنچه جوید همه گر رودزن از زهره چرخ بر زمینش بگماریم نموده تسخیر

تا نباشد نوحه‌گر شایسته هنگام نشاط تا نباشد رودزن بایسته هنگام حزن

از صوت شعر خوان دل افلاک پر خروش وز زخم رودزن سر خورشید پر فغان

ملک یوسف کنون در کاخ خود چون رودزن خواند ندیمان را و خوبان را به نزد خویشتن خواند

مرغ چمن که رودزن بزم گلشنست پر می زند ز شوق تو بر طرف جویبار

زخمه رودزن نه پست ونه تیز زلف ساقی نه کوته ونه دراز