رفیع الدرجات

معنی کلمه رفیع الدرجات در لغت نامه دهخدا

رفیعالدرجات. [رَ عُدْ دَ رَ ] ( اِخ ) شمس الدین رفیعالشأن بن شاه عالم بهادر شاه ، پادشاه مغول هند از سلسله بابر ( جلوس و وفات 1131 هَ. ق. ). ( از فرهنگ فارسی معین بخش اعلام ). دهمین از سلاطین بابری هند در ( 1131 هَ. ق. ) ( یادداشت مؤلف ). رجوع به قاموس الاعلام ترکی ج 3 شود.

معنی کلمه رفیع الدرجات در فرهنگ فارسی

شمس الدین بن رفیع الشان بن شاه عالم بهادر شاه پادشاه مغول هند از سلسله بابر ( جل. ف. ۱۱۳۱ ه. ق ./ ۱۷۱۹ م . )
۱- دارای پایه های بلند : فخر سادات رفیع الدرجات حضرت میر محمد صادق . ( هاتف ) ۲- خدای تعالی .

معنی کلمه رفیع الدرجات در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
این اسم و صفت الهی به معنای بالا بردن قدر و منزلت و بلند گردانیدن است.
این اسم تنها یک بار در قرآن آمده است:
«رَفیعُ الدَّرَجتِ ذوالعَرشِ...». (سوره غافر(40)/15)
فرهنگ قرآن، جلد 15، صفحه 125.

جملاتی از کاربرد کلمه رفیع الدرجات

صاحب جاها تویی رفیع الدرجات باشد قلمت خضر و دوات آب حیات