رازیان

ای که اندر ری صبای سایه اقبال تو رازیان را چون درختان خلعت نیسان دهد

کاروان ری سوی حج رفته بود رازیان را آگهی زیشان نبود

همه رازیان از بنه خود کیند دو رویند وز مردمی برچیند

بغیر عشق،که سرمایه سعادت تست بهرچه فخر کنی،فخر رازیان دارد

مس وجود دهی کیمیای عشق بری بیا بگو که در این ره که رازیان کردند

این آن مثلست که رازیان گویند کوری کته به دست نوینایی

به دادن نبودی کسی رازیان که گنجی رسیدی به ارزانیان