زبان پارسی نو

معنی کلمه زبان پارسی نو در لغت نامه دهخدا

زبان پارسی نو. [ زَ ن ِ ی ِ ن َ / نُو ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) فارسی بعداز اسلام است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). رجوع به مقدمه برهان قاطع چ معین و «ایران » و «فارس » شود.

جملاتی از کاربرد کلمه زبان پارسی نو

برای نمونه، پیش از اشغال آسیای مرکزی و قفقاز توسط روسیه، زبان فارسی در این مناطق زبان اصلی ادبی بود. آسیای مرکزی همان‌جایی است که زبان پارسی نو در آن شکل گرفت. حتی فراتر از این‌ها به اعتراف دولت انگلستان، پیش از اشغال عراق توسط انگلستان در سال‌های ۱۹۱۸–۱۹۳۲ میلادی و اعمال ممنوعیت‌ها، در کردستان عراق زبان فارسی بکار می‌رفت.[۴]