زبان هرزه

ز خاموشی بریدم من زبان هرزه گویان را دو لب برهم نهادم کارشمشیرِ دودم کردم

گر عروسان چمن پیشت به خوبی دم زنند از قفا بیرون زبان هرزه سوسن کشم

بی نیازی می شود بند زبان هرزه گو خار دامنگیر اگر سیراب باشد بهترست

گهی چو گل شده رسوای طبع رنگ آمیز گهی چو بلبل اسیر زبان هرزه درای

خسرو به ملک شهرت چندت زبان هرزه عالم همه گرفتی، شمشیر در میان کن