زبان تیز

ارقم طاق فلک شمع جهان‌تاب را تیغ زبان تیز کرد، گرم شد اندر سخن

گمان مبر که دعاگو ز حد بی آبی بدین فسانه زبان تیز کرده‌ام چو حسام

رقم سازندهٔ این طرفه نامه چنین گفت از زبان تیز خامه

بر صورت تیغ است زبان در دهنت پاس سر خود دار و زبان تیز مباش

رمح تو به آزار عدو کرد زبان تیز زان در صدد تیزی بازار سنانی

بدان آبداری و آن نیکوی زبان تیز بگشاد برپهلوی

می‌زد از بهر تراش استره سان بر سر سنگ هرکه او کرد زبان تیز و ز کس مویی خواست

ذوالفقار مرا زبان تیز است گر زبان تو باشدی الکن

ای سخن پرور بلند آواز که زبان تیز کرده ای و دراز

یکی نامه فرمود پر خشم و جنگ زبان تیز و رخساره چون بادرنگ