زبان بلوچی
معنی کلمه زبان بلوچی در فرهنگ فارسی
جملاتی از کاربرد کلمه زبان بلوچی
بلوچ‌ها به زبان بلوچی که یکی از زبان‌های ایرانی غربی و از شاخه شمال غربی می‌باشد سخن می‌گویند.
بیشترین آثار ترجمه شده به زبان بلوچی به ترجمه متون و آثار دینی بر می‌گردد.
زبان‌های رایج در این ایالت به ترتیب زبان بلوچی (براهویی) که با رنگ قهوه ای نشان داده هست. و سایر زبان ها در محدوده این ایالت در شمال آن به زبان پشتو توسط قبایل خودمختار پشتون در مرز افغانستان صحبت میشود. زبان فارسی زبان مادری قوم دهوار است که بیشتر ساکن قلعه لادگشت هستند. در مورد زبان بلوچی تلاش‌های زیادی صورت گرفته است. چندین کتاب زبان بلوچی از جمله کتاب بلوچی لبزبلد نوشته اسحاق خاموش، کتاب بلوچی لبزبلد نوشته جان محمد دشتی، کتاب فرهنگ بلوچی-فارسی نوشته عبدالغفور جهاندیده، کتاب زبان بلوچی نوشته ظهورشاه هاشمی به چاپ رسیده‌اند.
زبان مردم این منطقه زبان بلوچی بوده که در مناطق مختلف با گویش‌های مختلف رواج داشته و مانند زبان‌های گیلکی و کردی، ریشه‌ای پهلوی دارد. از جمله گویش‌های منطقه می‌توان به بمپوری، ایرندگانی، ابتری، دامنی، بزمانی، سرحدی، دلگانی و نرماشیری اشاره کرد.
مردم استان سیستان و بلوچستان از قومیت‌های سیستانی و بلوچ می‌باشندِ. سیستانی‌ها به زبان فارسی با گویش سیستانی حرف می‌زنند و عموماً پیرو دین اسلام و مذهب تشیع می‌باشند و بلوچ‌ها به زبان بلوچی صحبت می‌کنند و پیرو اسلام و مذهب تسنن می‌باشند هرچند اقلیتی از بلوچ‌های شیعه نیز وجودارند.
رابرت لیچ نخستین کسی بود که از شعر بلوچ را در نوشته‌ای با عنوان «طرحی از زبان بلوچی شمالی» معرفی کرد، پس از او، لانگ ورث دیمز در ۱۸۷۵م به بررسی علمی و جمع‌آوری شعرها و ترانه‌های بلوچ پرداخت و نخستین بار در ۱۸۸۱م نمونه‌هایی از آنها را در مقاله‌ای با عنوان «طرحی از زبان بلوچی شمالی» عرضه کرد.
بیشتر زبان‌های ایرانی در کشور‌های ایران، افغانستان و تاجیکستان حضور دارند، اما تعدادی از این زبان‌ها نیز در عراق، سوریه، ترکیه، ازبکستان، غرب چین و شبه‌قاره هند هم وجود دارند.در میان کشورها و دولت‌های خودگردان، زبان فارسی در ایران، فارسی دری در افغانستان، تاجیکی در تاجیکستان، پشتو در افغانستان و بخش‌هایی از پاکستان، کردی در عراق، آسی در اوستیای جنوبی و اوستیای شمالی-آلانیا و زبان بلوچی در بلوچستان پاکستان، زبان رسمی هستند.[نیازمند منبع]