زایگان

معنی کلمه زایگان در لغت نامه دهخدا

زایگان. ( اِخ ) دهی است جزء دهستان رودبار قصران بخش افجه شهرستان تهران واقع در 26000 گزی شمال باختر گلندوک و 6000 گزی خاوری راه شوسه شمشک به تهران. کوهستانی و سردسیر است. سکنه آن 533 تن شیعه فارسی و مازندرانی زبان اند. این ده دارای چشمه سار و رود محلی و غلات ، ارزن ، لبنیات و قلمستان است. شغل اهالی آن زراعت کارگری در معادن شمشک و مکاری می باشد. راه آن مالرو است. و مزرعه شنگ زار جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ). زایگان و لالان و آب نیک سه دره اند در پشم «مرکز رودبار». ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 353 ).

جملاتی از کاربرد کلمه زایگان

در جنوب لواسان سد لَتیان قرار دارد که در سال ۱۳۴۶ به بهره‌برداری رسیده‌است. این سد بتونی نقش بسزایی در تأمین آب و برق شهر تهران دارد. نام این سد قبل از انقلاب فرحناز بوده‌است. رودخانهٔ جاجرود که از ارتفاعات کوه‌های دربندسر، گرمابدر، ایگل، زایگان و قسمت جنوبی توچال (بخشی از کوه‌های البرز مرکزی) سرچشمه می‌گیرد، آبریز اصلی سد است.
روستاهای ایگل، باغگل، آهار و شکرآب در مسیر بعد از اوشان، فشم، میگون و همچنین روستاهای امامه در مسیر دو راهی امامه (نرسیده به فشم) و در مسیر سمت راست میدان فشم روستای روته و بعد به روستای زایگان (زاگون) می‌رسیم، لازم است ذکر شود در دوراهی زایگان سمت چپ به سمت روستا لالان (شمیرانات) و مستقیم روستا آبنیک (اونک)، گرمابدر و دشت لار و در مسیر چپ از دوراهی فشم شهر میگون و شهر دربندسر از مناطق تفریحی‌اند.