زامن

شهی که پوشد بر بندگان زامن قبای شهی که گیرد از دشمنان ز خشم جلود

شهی که تا در او قبله ملوک شدست چهار گوشه عالم زامن شد چو حرم

هر آن گروه که اندر پناه صدر ویند زامن و راحتشان بستر است و بالین است

نترسد گور با مهرش ز چنگال پلنگ اندر نیارد شیر زد دندان زامن او برنگ اندر