زارم

چشم زارم را مطیع نفس بی پروا مکن بر سرم ویران مگردان خار دیوار مرا

بَود بگاه صبوحی در آرزوی جمالت نوای ناله ی زارم ادای نغمه ی زیرم

قرار رفته ز دل، رفته تا ز دل فیّاض خوش آنکه در دل زارم قرار باز آید

به خاک و خون تپم تا کی بکش تیغ و بکش زارم به قتل صید بسمل لاجرم باشد شتاب اولی

از تماشای درون بزم زارم بی نصیب رخصت نظاره گاهی از برونم داده اند

خموشم ولیکن روا نیست جانا که از حال زارم نظر را ببندی

بدان گه که خیزد ز مرغان خروش یکی ناله زارم آمد به گوش

اگرچه داد ز کشتن مرا امان چشمت بلای هجر تو رحمی نکرد و زارم کشت

دلربائی از برت یا رب برد دل بی خبر وز منوحال دل زارم خبر دارت کند

چه روی داده ندانم که نگسلد فیّاض ز تار نالة زارم نوای ساز امشب