روچه

شواهد باستان‌شناسی حاکی از قدمت چندهزار ساله کشت و کار و تنوع ارقام انگور در این منطقه، گواه درست و دقیقی بر این ادعاست. مهم‌ترین ویژگی انگور روچه قرمز سیستان که به آن نقشی ممتاز و بی‌بدیل می‌دهد، زودرسی و نوبرانه بودن آن است. روچه در شرایط اقلیمی این دشت، هفته اول خرداد ماه قابل عرضه به بازارمصرف است. این زمان از سال مصادف با بروز خلأ شدید در بازار میوه کشور و اوج تقاضای بازار است.

برخی از انواع انگور که در ایران کشت می‌شوند عبارتند از: رشه سردشت، انگور کونکورد، تامکورد، کندری کرمانشاهی، حلقو، ویس قلی، شاهرودی (قرمز یا زمستانی)، یاقوتی قرمز، یاقوتی سفید، فخری، عسگری سفید/قرمز/سیاه، مهدی خانی، بی دانه، بی دانه قرمز، مهره، شانی، ریش بابا، کشمشی یا سلطانی، روچه قرمز، روچه سفید، سنگک، امیری، لعل، حاجی عباسی، چشم گاوی، قندهاری، غضنفری، مایه میش، غلامی، شست عروس، چیرکینک بستک، صاحبی، نباتی، شاهانی، یزدانی، مراغه‌ای، خلیلی، گوهر، لعل حسینی، دم خروسی، رازقی شیرازی، الوان، شصت عروسان، خیراندیش، نارا، مادر و بچه، مسکه، گزنه‌ای، ملائی، مثقالی، ورچه‌ای، الفی سیاه، لوغن، شاماما، سنگونک، علنی، رویال سبز، والنسیا، دیشویی، سرخ خلیلی.

مشخصات میوه انگور روچه سیستان به‌طور میانگین تعداد جبه در خوشه ۲۳۰ عدد حجم خوشه ۱۲۳ و نیم سی‌سی، وزن ۲۳۰ گرم، عرض ۷ و یک و طول ۱۱ و ۷۵ است. هر یک حبه دارای ۲۲ درصد مواد جامد محلول، دم آن ۶۵ درصد سانتی‌متر و حجم آن ۹۵ درصد سی‌سی و با یک و یک دهم طول و وزن یک گرم است.

دم به دم از روچه می‌رانی خیالی اشک را او بر آب از خانهٔ مردم چو بیرون می‌چکد

این روچه روی بود که یک جلوه چونکه کرد عالم که نیست بود از آن جلوه هست شد

خوش آنکه چون ز سرم دردمند شد کف پایت زدی به پای سرم را که روچه درد سر است این