رمن

مهر گل را بر گلاب انداختن کا رمن است ناز آن لبهای میگون را ز ساغر می کشم

با حریفان می روی در باغ مسکن می کنی داغ رمن می نهی و سیر گلشن می کنی

به درد مند غم او رمن که میگوید؟ مکن حکایت درمان چو درد او چنین

دلبرم سوی سفر خواهد شد کا رمن زیر و زبر خواهد شد

با لب خندان و روی تازه یا رمن است غنچه بالین مریض و بستر بیمار گل