رزق و روزی

معنی کلمه رزق و روزی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] رزق به معنای روزی و عطای دائمی می باشد، حال چه دنیوی و چه اخروی و چه مادی و چه معنوی باشد رزق می گویند. در قرآن شریف به نبوت و معرفت نیز رزق گفته شده است.
حضرت علی (علیه السلام) در نهج البلاغه به تفصیل به مسئله رزق و روزی پرداخته اند، که در ادامه آن را بررسی می کنیم.
← انواع روزی
۱. ↑ امام علی (علیه السلام)، نهج البلاغه، ص۲۷۴، نامه ۳۱.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «رزق و روزی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۴/۱۱/۲۰.
...

جملاتی از کاربرد کلمه رزق و روزی

در کنار خوان قسمت، نیستم بی رزق و روزی خورده ام زین پیش حسرت، می خورم اکنون تاسف
ابر و باران قطرهٔ عمان تست رزق و روزی ریزه از خوان تست
گشته قانع به رزق و روزی خویش دست در کار کرده، سر در پیش
به من ده که نعمت فزاید مرا در رزق و روزی کشاید مرا
نیست ما را با کسی در نعمت حق گفتگو باده با ما رزق و روزی باد با زاهد طعام
بدهد شرح شهر سوزی تو یا کند قصد رزق و روزی تو