خوش الحان

جامی از ملک خراسان با خوش الحان مطربی این غزل را کن روان مشحون به شرح اشتیاق

بشنو زمزمه مرغ خوش الحان و مگو که چرا شاهد گل چاک گریبان دارد

ناله ی عاشق نمی آید به گوش از چمن مرغ خوش الحان رفت، حیف

وان همه مرغان خوش الحان او طایران کنگر ایوان او

چو مردی گشت روح القدس محسوس بآوازی خوش الحان گفت قدّوس

زاغیم شده به عندلیبی مشهور ما دیگر و مرغان خوش الحان دگرند

بیدار می کند دل در خواب رفته را فریاد بلبلان خوش الحان صبحگاه

گوش بر قول مغنّی کن و بر طرف چمن صبحدم نغمه ی مرغان خوش الحان کم گیر

جان خواجو را که مرغ بوستان کبریاست شکر شکر تو طوطی خوش الحان ساخته

جامی از لطف ترنم به غزلهای کمال عندلیبیست خوش الحان به چمن های خجند