خانه خدایی

گردت چرا نگردم چون خانه خدایی پایت چرا نبوسم چون پایدار گشتی

خانه یی خرد، و لیکن چون نگارستانی خوش و از زحمت هر خانه خدایی خالی

چشم دارم که به تاراج هوسها نرود گوشهٔ خلوت دل خانه خدایی دارد

هر ناله و آهی که ز خود پیش فرستد از خویش برون آمده را خانه خدایی است

ای در ما را زده شمع سرایی درآ خانه دل آن توست خانه خدایی درآ