خلخالی

شدی ای جفت طاق او، شدی از می رواق او همی بوسی تو ساق او، چو خلخالی بر آن ساقی

به پای زلف از هر حلقه خلخالی تماشاکن به دست نرگس بیمارش از مژگان عصا بنگر

در ۱۸ فروردین امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر سابق ایران با حکم صادق خلخالی قاضی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد. همچنین بیش از ۲۰۰ تن از مقامات بلندپایه رژیم سابق در خلال دو ماه بعد از انقلاب طی حکم‌های دادگاه‌های انقلاب اعدام گشتند. به گفته ابراهیم یزدی، خمینی گرچه اعدام چند نفر از سران ارتش را تأیید کرد، اما نه شکل اعدام و نه برخی دیگر از رفتارهای خلخالی را قبول نداشت. خلخالی پس از انتصاب سید محمد بهشتی به ریاست دیوان عالی کشور از ریاست بر دادگاه‌های انقلاب برکنار شد. خلخالی پس از اسفند ۱۳۵۹ هیچ سمتی در دادگاه قضایی نداشت.

او پس از انقلاب به دستور خلخالی اعدام شد

نه فلک در وسعت‌آباد دل دیوانه‌ام هست خلخالی که در پای مگس تنگی کند

به‌دنبال انقلاب ۱۳۵۷، هویدا خود را به انقلابیون تسلیم کرد و در دادگاه‌های اسلامی حاضر شد. اتهامات او، «افساد فی الارض» و «محاربه با خدا» بود و از سوی صادق خلخالی به اعدام محکوم شد. اما در حین تنفس دادگاه، از سوی یک روحانی — صادق خلخالی یا هادی غفاری — به ضرب گلوله کشته شد. جسد هویدا سه ماه در سردخانه نگهداری و سپس، گمنام به خاک سپرده‌شد.

چنان پاک دُردانه‌ای را چه حاجت به خلخالی از زیور آفرینش

محمّد محمّدی دعوی‌سرایی (۹ شهریور ۱۳۰۷ – ۱۸ تیر ۱۳۹۳) روحانی شیعه اهل ایران بود. او پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران و بعد از استعفای صادق خلخالی به دستور سید روح‌الله خمینی به ریاست دادگاه انقلاب رسید. سپس در سمت‌هایی چون، عضو فقها و دبیر شورای نگهبان، نمایندهٔ سید روح‌الله خمینی در دانشگاه‌ها و رئیس شورای نمایندگان ولی فقیه در دانشگاه‌ها را بر عهده داشته‌است.

او پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ دستگیر، توسط خلخالی به مرگ محکوم و در زندان قصر اعدام شد.