خوابناک

به عنبر خری نرگس خوابناک چو کافورِ تر سر برون زد ز خاک

دیدهٔ خوابناک او گر به چمن گشوده ئی رخصت یک نظر بده نرگس نیم باز را

افغان که ناله من برگشته بخت را در گوش خوابناک تو ره چون فسانه نیست

حدیث زلف تو امشب حکایتی است دراز تو خوابناک ز افسانهٔ که می‌پرسی

دیده خوابناک غفلت را صور حشر و فسانه هر دو یکی است

هر روز بامداد طلبکار ما توی ما خوابناک و دولت بیدار ما توی

چه داند خوابناک مست مخمور که شب را چون به روز آورد رنجور

آن نرگس خوابناک و خار مژه ات آهو بچه ایست خفته در سایه خار

کسی که دیدن آن چشم خوابناک رود عجب مدان که به خواب خوشش هلاک رود

از چشم خوابناک تو بی خواب مانده ایم وز جعد تابدار تو بیتاب مانده ایم